Kerkgenootschappen kunnen op dit moment via een aparte stichting (SILA) enkele gegevens inzien in het BRP. Het zijn de NAW gegevens, geboortedatum en huwelijksdatum van de leden van de kerk. Een klein kerkgenootschap als de remonstranten kan dus een paar duizend mensen inzien, een groot kerkgenootschap als de RKK kan dat van meer dan een miljoen mensen. Deze gegevens zijn makkelijk maar niet noodzakelijk om de grote groep actieve mensen bij te houden. Die geven namelijk zelf wel dingen door. De gegevens dienen vooral om mensen die ouder zijn of een klein sociaal netwerk hebben te kunnen helpen. Wanneer een oudere vanuit een bekende omgeving naar bijvoorbeeld een verpleeghuis moet, zal de kerk waar de persoon lid van is contact opnemen en vragen of deze persoon behoefte heeft aan iemand die een keer langskomt en of de persoon het kerkblaadje wil om op de hoogte te zijn en misschien zelf eens contact te zoeken. Als mensen geen interesse hebben, kunnen ze zich uit laten schrijven .
Het loskoppelen van kerk van het afgeleide van de BRP zal naar mijn idee vooral ouderen en mensen aan de rafelrandjes treffen. Dat zijn mensen die verhuizen en uit zicht raken. Doordat ze in de kaartenbak zitten en misschien het blaadje krijgen kunnen ze zelf contact opnemen. Anders is het vaak zo dat de kerk toch eens contact opneemt en langsgaat als er behoefte is. De bezoekers krijgen vaak een idee of er meer aan de hand is, zoals schulden of honger en kunnen verwijzen naar voedselbank, schuldhulpmaatje of gemeentelijke voorzieningen. Het zijn vaak mensen waar de burgerlijke gemeente geen zicht op heeft. Ik zie op dit moment eigenlijk geen praktische voordelen anders dan een historische situatie rechttrekken
De wijziging lijkt nu vooral administratief en lijkt ook op die wijze ingestoken, zo ergens als een voetnoot in een andere wet over de BRP geschoven. Tot 3 februari 2017 kunnen mensen inspreken op een website van de overheid reageren en de PKN heeft hier ook een oproep over op de website en roept iedereen op in te spreken (zij noemen het bezwaar aantekenen). De procedure is niet bezwaar maken, maar dat iedereen zijn mening kan geven in de internetconsultatie. Wanneer die klaar is, gaan de ambtenaren er weer mee aan de slag. Pas daarna komt een aangepaste versie ter bespreking en stemming in de Tweede Kamer en vervolgens in de Eerste Kamer. De procedure zal naar verwachting nog wel 1,5 jaar lopen.
Het belang van inspreken is dit: wanneer er heel veel reactie komt, is het duidelijk dat het leeft en de wijziging niet zomaar als voetnoot kan. De ambtenaren houden er dan rekening mee dat er misschien een referendum om gehouden zal worden (twee zondagen handtekeningen collecteren in alle kerken en je zit aan het wettelijke aantal!). Vermoedelijk zal het voorstel dan ofwel stil sneuvelen ofwel uit de huidige wet gaan en zelfstandig als wet ingediend worden (want dan kan de huidige wet er in elk geval niet op stuklopen).
Nu goed blaffen als kerk levert dus heel veel winst op (en vertraging van het proces als alles wel doorgaat).
Op de reactiewebsite is gewoon een tekstvakje waar mensen wat in kunnen typen en een mogelijkheid om een word-documentje in te leveren. Als mensen iets typen als: “Het lijkt me een slecht idee om de kerk de toegang tot de BRP te ontzeggen, omdat ouderen en eenzamen dan het slachtoffer zijn en ik zie geen voordelen.”, zijn ze al klaar en hoeven ze aan het eind alleen hun persoonsgegevens in te vullen. Het is een veilige overheidssite en de gegevens achterlaten kan geen kwaad. Misschien is het ook wijs om als kerk(en) dit alvast aan te kaarten bij de gemeente en lokale/provinciale politieke partijen.